ما فرق مى‏گذاریم بین آن کسانى و دولتهائى که از روى عناد با جمهورى اسلامى، مى‏خواهند ملت ایران این امتیاز را نداشته باشد - مثل امریکا، که صریحاً مى‏گوید ما با این‏که ملت ایران از این امتیاز برخوردار باشد مخالفیم - با آن کسانى که نه، مى‏گویند بنشینیم با ایران درباره‏ى مسائل گوناگون - ازجمله درباره‏ى مسئله‏ى هسته‏اى - مذاکره کنیم تا اگر نگرانى‏اى وجود دارد، راهى براى رفع این نگرانى پیدا کنیم.

حرفى نیست؛ ما قبول کردیم با دولتهاى اروپایى مذاکره کنیم. قبلاً براى ما مذاکره‏ى با آنها هم خیلى مطلوب نبود؛ اما دیدیم اینها به ملت ایران احترام میگذارند، تجلیل مى‏کنند، تصریح مى‏کنند به اینکه ما حق ملت ایران را قبول داریم و از آن خطوط قرمزى که در نظر ملت ایران و مسئولین کشور هست، اسمى نمى‏آورند و اشاره‏اى نمیکنند؛ گفتیم خیلى خوب؛ مسئولین قبول کردند و مذاکره مى‏کنند.

منتها باید اروپائیها - که طرف مذاکره‏ى ملت ایرانند - توجه داشته باشند که مذاکره در صورتى پیش میرود که فضاى تهدید بر مذاکره حاکم نباشد. ملت ایران، ملتِ غیورى است. ملت ایران خوشش نمى‏آید که بیایند تهدید کنند که اگر شما چنین کردید، ما چنان مى‏کنیم! ما از تهدید بدمان مى‏آید و ملت ایران زیر بار هیچ تهدیدى هم نخواهد رفت.

مسئولین کشور در قضیه‏ى هسته‏اى با درایت لازم دارند تصمیم‏گیرى مى‏کنند. مسئول پیشبرد و اداره‏ى این کشور، جلسه‏ى شوراى عالى امنیت ملى است که رئیس جمهور محترم در رأس آن است؛ اینها تصمیم‏گیر هستند. آنچه که در قضیه‏ى هسته‏اى از طرف رئیس جمهور و از طرف مسئولین مطرح و گفته میشود، مورد اجماع همه‏ى مسئولان این کشور است. این که دشمنان بخواهند از یک کلمه حرفى استفاده کنند و القاء اختلاف و شکاف بکنند، یک تلاش ابلهانه است از سوى دشمن.

رؤساى سه قوه جمعند؛ نمایندگان رهبرى هستند؛ با فکر، با تأمل و با مسئولیت آدمهاى کمر بسته و پا به رکاب، این قضیه را دنبال مى‏کنند. مواضع جمهورى اسلامى مواضع روشنى است.

ما خطوط قرمز مشخصى داریم. اگر طرفهاى مذاکره با احترام به ملت ایران، با احترام به شأن نظام جمهورى اسلامى و با رعایت این خطوط قرمز وارد مذاکره بشوند، مسئولین کشور ما مذاکره مى‏کنند؛ مشروط بر اینکه کسى نخواهد ملت ایران را تهدید کند. ملت در مقابل تهدید حساس است. این هم ما صریحاً گفته‏ایم: اگر کسى نسبت به جمهورى اسلامى ایران حماقتى بکند، جواب عملى جمهورى اسلامى ایران، جواب دندان‏شکن خواهد بود.

یک وقت براى حل مسائل و رفع مشکلات داخلى خودشان - چه امریکا و چه صهیونیستها که در داخل کشورشان مشکلات فراوانى به پر و پاى اینها پیچیده است؛ هم دولت امریکا، دولت بوش، بخصوص در نزدیکى انتخاباتى که دارند؛ هم این رو سیاههاى صهیونیست در فلسطین اشغالى - یک حرفى مى‏زنند؛ خب بگویند؛ هر حرفى مى‏خواهند بزنند، بزنند.

یک وقت هم هست که به معناى واقعى کلمه مى‏خواهند حماقت کنند. بدانند: آن دستى که به جمهورى اسلامى و به ایران عزیز تجاوز بکند، این دست را ملت ایران قطع خواهد کرد. فرقى هم نمى‏کند که این دست جنایتکار، در مسئولیت دولتى باشد یا نباشد؛ اینجور نیست که بگوییم رئیس جمهور فعلى امریکا در این ماههاى آخر ممکن است یک غلطى بکند و دردسرش بیفتد براى دولت بعدى امریکا؛ نه، فقط این نیست. اگر کسى در این زمینه غلطى بکند، ملت ایران - حتى آن وقتى که او مسئول هم نباشد - او را مورد پیگرد قرار خواهد داد و بداند بطور یقین او را مجازات خواهد کرد.